Forum Forum Siódmej Białostockiej Drużyny Harcerskiej

 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy  GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Rutyna biwakowa

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Forum Siódmej Białostockiej Drużyny Harcerskiej Strona Główna -> Pionierka
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Tomasz
Leszcz
Leszcz



Dołączył: 31 Paź 2010
Posty: 9
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5

PostWysłany: Nie 23:12, 31 Paź 2010    Temat postu: Rutyna biwakowa

Przedstawię tu informacje na temat pionierki zimą. Myślę że można się z tego więcej dowiedzieć niż gdybym pisał tylko o pionierce latem.

OGÓLNE
Podstawowymi wymogami dla przeżycia w środowisku arktycznym jest
ciepło, jedzenie i schronienie. Jednak może się przydarzyć że namiot zostanie zniszczony, zgubiony lub zostaniesz oddzielony od grupy. Jeśli tak się stanie ogólnie dostępny śnieg i drewno może być wykorzystane do budowy schronień.

MIEJSCA BIWAKOWANIA
Rozbija się biwak nie dłużej niż na jedną noc, na chwilę przed/lub po zmroku i wymaga on niewiele przygotowań. Jego zadaniem jest nie pozwolić nieprzyjacielowi nas zaskoczyć.

WYBÓR MIEJSCA
Wybór miejsca biwakowania jest bardzo ważny i wymaga gruntownego przemyślenia. Wybrany obszar musi uwzględniać warunki pogodowe właściwości terenu i uwarunkowania taktyczne. Biwak powinien być zorganizowany tak aby zapewnić najlepszą obronę i bezpieczeństwo.
Tereny leśne dają więcej możliwości od tych położonych ponad linią drzew.

OBSZARY LEŚNE
Lasy zapewniają najlepsze miejsca. Maskowanie jest łatwe, budulec i materiał opałowy jest pod ręką. Jednak w lesie występują niższe temperatury niż na otwartych terenach.

GRUNTY BAGNISTE
W zimie są dobrym miejscem zamarznięte brzegi strumieni i jezior.Część terenów nie zamarza ze względu na gazy wydostające się z bagien. Unikać głębokich dolin zbiera się tam dużo chłodniejsze powietrze.

OTWARTE PRZESTRZENIE
Unikać otwartych przestrzeni ze względu na wiejący wiatr nanoszący śnieg i kiepskie ukrycie.

TERENY GÓRSKIE
Tereny górskie charakteryzują się bardzo silnymi wiatrami, zimnem i brakiem możliwości ukrycia powyżej linii drzew. Wiatr wytwarza duże zawirowania blisko klifów i stromych skał. Na pochyłościach tworzą się lawiny. Unikaj ich prawdopodobnych dróg zejścia, można je rozpoznac:
• Ciężki śnieg pokrywający skorupę lodu (zwykle jest to wynik zamarzania po okresie
topnienia).
• Świeży śnieg na stromych zboczach jeśli temperatura sie podnosi.
• Ślady poprzednich lawin; obszary połamanych drzew (połamane gałęzie i/lub pnie drzew o różnych wysokościach) lub gładki jasny pas ziemi w dół zbocza góry.

TERENY POZYSKIWANIA GAŁĘZI
Tereny do pozyskiwania gałęzi na posłania i do budowy schronień powinny być wyznaczone dla wszystkich biwakujących. Należy ciąć gałęzie ze spodu drzewa nad śniegiem i tylko kilka z każdego drzewa. Nie musze chyba tłumaczyć dlaczego.
Suchy świerk, sosna lub inne uschnięte drzewa są najlepszym opałem.
Stojące martwe drzewa palą się najlepiej a najtrwardsze najdłużej.
Za dnia należy palić najwyższe części drzew bo wydzelają jaśniejszy dym. Niższe zawierają żywice i palą się dużo lepiej, ale dym wtedy jest ciemniejszy i możesz zostać łatwo zlokalizowany przez obserwatorów przeciwnika.

ŚMIETNIKI
Nie należy zostawiać żadnego dowodu obecności. Jeśli to konieczne należy zabrać śmieci ze sobą dopóki nie będzie możliwości
pozbycia się ich.

LATRYNY
Normalnie wyznacza się jedną latrynę w miejscu biwakowania w pobliżu miejc spania. Jest wiele typów latryn ale najprostrzą będzie ta ze skrzyżowanych drzew. Należy wykonać wokół niej zasłone od wiatru z gałęzi, bloków śniegu lub ponch. Musi też być należycie zamaskowana.
To też może być miejsce składowania odpadków. Miejscem oddawania moczu może być jedno „poświęcone drzewo” lub trójnóg z benzyną którą można zamaskować przebawiony śnieg i jest łatwą do użycia kiedy będziesz opuszczał miejsce biwaku.

MIEJSCA POZYSKIWANIA WODY
Kiedy pozyskujesz wodę do picia ze śniegu wyznacz teren tylko i wyłącznie do tego celu. Miejsce musi być z dala od wiatru z latryn i śmietnika. Śnieg musi być czysty i biały i wolny od grzybów z drzew. Nigdy nie używać śniegu który jest przebarwiony. Zapamiętać—
dezynfekować wodę używając tabletek do odkażania (nadmanganian potasu) i gotować minimum 15 minut.

SKŁADOWANIE
Problemy ze składowaniem w zimie wynikają głównie z dużej ilości śniegu, niskich temperatur, topnienia i ograniczonej przestrzeni do magazynowania.

IMPROWIZOWANE SCHRONIENIA

SCRONIENIA Z PONCH
Najprostszym schronieniem jest owinięcie śpiwora ponchem. Dla dodatkowego komfortu można poncho przymocować do drzewa lub rozpiąć na tyczkach. Budując jednoosobowe schronienie z poncha, rozłóż je na ziemi kapturem do góry, który trzeba szczelnie zawiązać. Następnie zamocować paliki, aby utworzyć grzbiet i naciągnąć linkami. Śnieg, darń, gałęzie użyć do zamocowania boków do gruntu by zapewnić dodatkową
ochronę i utrzymanie ciepła.
Dwuosobowe schronienie wykonuje się podobnie wykorzystując dwa poncha. Należy je spiąć zatrzaskami kapturami na zewnątrz i umocować na palikach tak jak poprzednie. Trzecie poncho, jeśli jest może być przypięte jako podłoga.

SZAŁASY
Szałasy budujemy w terenach leśnych wykorzystując drzewa i gałęzie. Można dodatkowo używać do pokrycia; poncha, kawałki brezentu, czy spadochrony. W zależności od liczby osób budujemy szałas jedno lub dwuspadowy. Gałęzie pokrycia winny być kładzione jak gonty (zachodzić na siebie) tak jak w żywym drzewie. By oszczędzić czas i energię użyć dwóch drzew w odpowiedniej odległości, na tyle grubych by utrzymały poprzeczną belkę. Jeśli nie ma takich drzew wykorzystać dwa rozwidlone
kawałki drewna, które mogą utrzymać poprzeczną belkę. Belka jest mocowana na potrzebnej nam wysokości. Skośne belki o długości około 3 metrów i średnicy 10 cm mocujemy 45 cm poniżej poprzecznej belki. Następnie mocujemy poprzeczne żerdzie, które pokrywamy
dostępnym materiałem; płachtą brezentu, spadochronem, gałęziami. Szałas dwuspadowy to dwa szałasy jednospadowe zwrócone do siebie otwartą stroną z miejscem na ognisko między nimi. Można użyć dowolnego typu ogniska, ale najlepsze do ogrzewania szałasu będzie palące się polano. Należy zachować ostrożność. Ognisko nie może być zbyt duże, bo spali szałas. Można wykonać reflektor ze świeżych polan lub żerdzi, będzie on odbijał ciepło ogniska do wnętrza szałasu i zabezpieczy ogień przed wiatrem, dzięki czemu będzie się on palił równo i
mocno.

UKRYCIE POD DRZEWEM
W lasach, dół pod drzewem może być najprostszym tymczasowym ukryciem. Wybieraj duże drzewa z nisko zwieszającymi się gałęziami i otoczone głębokim śniegiem. Wystarczy powiększyć naturalny dół w śniegu wokół drzewa, wyłożyć ściany i podłoże gałęziami, uważając przy tym by nie strącić śniegu z gałęzi powyżej.
Awaryjne schronienie wykonamy ścinając iglaste drzewo około 1 metra nad ziemią. Po ścięciu drzewa przycina się dolne gałęzie wykorzystując je jako izolację od podłoża.

WIGWAM
Wigwam lub tipi również można wykonać w lesie. Wystarczy związać kilka żerdzi u nasady rozstawiając je dołem w kształcie koła. Tak przygotowaną konstrukcje pokrywamy ponchami, spadochronem lub innym dostępnym materiałem.

ŚNIEŻNA ŚCIANA
Na otwartych zaśnieżonych i oblodzonych powierzchniach, śnieg może być użyty do ochrony przed wiatrem. Bloki zlodowaciałego lub zbitego śniegu używamy do budowy wiatrochronu. Bądź jednak ostrożny by nie zostać zasypany przez nawiany śnieg, który będzie się gromadził
od strony zawietrznej.

RÓW ŚNIEŻNY
Rów ze śniegu wykonuje się bardzo szybko. Kopie się jamę w zaspie lub żłobiąc rów i przykrywając go blokami ze śniegu. Można na dach użyć poncho, narty czy rakiety śnieżne. Gałęzi można używać zarówno na dach jak i posłanie.

JASKINIE ZE ŚNIEGU
Jamy, jaskinie ze śniegu można budować na odkrytej przestrzeni, wszędzie tam gdzie znajdziemy głęboki i zbity śnieg. Z reguły takie miejsce znajdziemy na zawietrznej stronie stromego wzniesienia lub na brzegach rzek, gdzie wiatr nanosi dużo śniegu a jego powierzchnia jest zbita. Tunel wejściowy musi dawać dostęp do najniższego poziomu jamy, gdzie będziemy gotować i składować wyposażenie. Jama musi być dość wysoka by można było w niej wygodnie usiąść. Miejsce do spania musi znajdować się wyżej, niż najwyższy punkt tunelu wejściowego, gdzie jest cieplejsze powietrze. Dach musi mieć kształt łuku by był wytrzymały i by skraplająca się woda nie kapała na podłogę. Krople będą wtedy spływać po ścianach i pokryją ją lodową warstwą, gdy zamarzną.
Dach musi mieć minimum 30 cm grubości a wielkość jaskini jest uzależniona od ilości ludzi, którzy będą w niej przebywać. Praktyczniej jest zrobić jedną większą niż kilka mniejszych, zwykle jest w niej cieplej.
Kształt jaskini będzie zależny od warunków, w których ją wykonujemy. Budując jaskinie należy wyszukać zaspę o głębokości około 3 metrów. Świeżo spadły śnieg lub sypki nie nadaje się do wykorzystania. Głębokość zaspy badamy zaostrzoną gałęzią. Wejście musi być wybrane rozsądnie by nie zostało zasypane śniegiem przez wiatr. Najlepiej 45* od zawietrznej. Kopiąc jaskinię będziecie mokrzy od potu i śniegu, wewnątrz dlatego powinniście mieć na czas pracy jak najmniej odzieży na sobie oraz musicie mieć zapewnioną zmianę ubrania po skończonej pracy.
Jaskinie można ogrzewać za pomocą jednopalnikowej kuchenki lub świec. Ogień powinien być zgaszony, kiedy wszyscy udają się na spoczynek by zmniejszyć prawdopodobieństwo zatrucia się tlenkiem węgla. Kiedy jest wyjątkowo zimno i zachodzi konieczność ciągłego palenia ognia, należy wystawić wartę w każdej jaskini. Do jej obowiązków należy
sprawdzanie, co 2-3 godziny czy szyby wentylacyjne nie są zatkane śniegiem. By zapewnić ciepło w środku należy zatykać wejście plecakiem, ponchem lub śnieżnym blokiem. Wszelkie dostępne materiały takie jak; poncha, tektura, opakowania po racjach, gałęzie i inne należy wykorzystać do izolacji od powierzchni gruntu. Duże schronienia są budowane z reguły dla drużyny lub większej liczby ludzi, ale i tak najważniejszą rzeczą jest podjęcie decyzji, gdzie i kiedy się zatrzymać na nocleg oraz gdzie wybudować schronienie.

POJEDYŃCZY DOMEK ZE ŚNIEGU
Jeśli jesteś sam lub potrzebujesz szybko wybudować schronienie, możesz wybudować domek ze śniegu. To ukrycie ma kształt pudełka i jedynym materiałem do budowy są bloki śniegu. Potnij śnieg na kawałki o wymiarach 40 na 40 na 80 centymetrów. Układa się je na krawędzi
o długości 2.5 metra i szerokości 1 metra. Ściany wznosimy do wysokości 1 metra, po czym formujemy dach kładąc bloki śniegu dwuspadowo. Uformuj końce bloków i wypełnij wszystkie szczeliny luźnym śniegiem. Wytnij otwór wejściowy od strony zawietrznej na tyle duży byś mógł się weń wczołgać. Kiedy już jesteś wewnątrz zrób dwa otwory blisko dachu
dla zapewnienia wentylacji a potem zatkaj wejście.

DOM ŚNIEŻNY LUB IGLOO
Igloo jest doskonałym schronieniem na otwartych i zlodowaciałych połaciach terenu, bo zazwyczaj inne materiały do budowy nie są dostępne, lub, kiedy śnieg jest tak twardy, że może być cięty w bloki.
Wejście należy zaopatrzyć w ochronny tunel, zbudowany podobnie jak igloo. Powinien być długi na 2 metry a szeroki i wysoki na metr. Obudowa ta zapewnia sporo ciepła we wnętrzu. Wykonać otwór wentylacyjny we
wnętrzu, blisko szczytu na wysokości piątego lub szóstego rzędu bloków.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Forum Siódmej Białostockiej Drużyny Harcerskiej Strona Główna -> Pionierka Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2002 phpBB Group
Regulamin